ΑΝ Η ΒΕΑLΕ SΤRΕΕΤ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ

Αν η BealeStreet μπορούσε να μιλήσει, θα μας έλεγε για τη δεκαεννιάχρονη Τις που είναι ερωτευμένη με τον Φόνι, έναν νεαρό μαύρο γλύπτη. Κατηγορούμενος για τον βιασμό μιας Πορτορικανής, τον οποίο δεν διέπραξε, ο Φόνι ρίχνεται στη φυλακή. Όταν η Τις ανακαλύπτει ότι είναι έγκυος, η οικογένειά της και ο πατέρας του Φόνι αποφασίζουν να αγωνιστούν για να αποδείξουν την αθωότητά του, ενώπιον ενός δικαστικού μηχανισμού για τον οποίο οι μαύροι είναι οι «ιδανικοί ένοχοι». Ο Τζέιμς Μπόλντουιν, με τη μοναδική, άμεση, πρωτοπρόσωπη αφήγηση, που γνωρίσαμε στο Κουαρτέτο του Χάρλεμ (Πόλις, 2019), μας μιλά, μέσα από τον δυνατό έρωτα ενός ζευγαριού, για την αδικία, τον φυλετικό ρατσισμό, τη συμπαράσταση αλλά και την προδοσία μεταξύ των μελών μιας οικογένειας, τον αδιάκοπο αγώνα για δικαιοσύνη, με μόνα όπλα την αγάπη, την αλληλοϋποστήριξη και την πίστη στην αλήθεια, παρά την απελπισία, την οργή και τη θλίψη η οποία πηγάζει από το μίσος που αυτό το ζευγάρι αντιμετωπίζει. Αισθησιακό, βίαιο, γεμάτο πόνο, βαθιά συγκινητικό και, δυστυχώς, επίκαιρο μυθιστόρημα, το Αν η “Beale Street μπορούσε να μιλήσει” αφήνει στον αναγνώστη τη γλυκόπικρη αίσθηση των μπλουζ, που τόσο άρεσαν στον James Baldwin. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Το “Αν η Beale Street μπορούσε να μιλήσει” περιγράφει όχι μόνο την αγάπη μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας, αλλά καιένα είδος αγάπης που πολύ σπάνια περιγράφεται στη σύγχρονη μυθοπλασία -την αγάπη μεταξύ των μελών μιας οικογένειας, η οποία μπορεί κάποτε να απαιτήσει ακραίες θυσίες. Ένα συγκινητικό, γεμάτο πόνο βιβλίο, τόσο έντονα ανθρώπινο και τόσο εμφανώς βασισμένο στην πραγματικότητα, που μας αιφνιδιάζει με τη διαχρονικότητά του». (Joyce Carol Oates, The New York Times)
«Ο Μπόλντουιν, με ωμό, χωρίς εξωραϊσμούς λόγο, γράφει για ανθρώπους της εργατικής τάξης, φιλοσόφους του δρόμου, που αγωνίζονται σκληρά και αγαπούν ακόμη σκληρότερα· μιλά για τον αγώνα τους να προσδιορίσουν την ταυτότητά τους, παρά τους περιορισμούς της φυλής και του ρατσισμού. Το “Αν η Beale Street μπορούσε να μιλήσει” δεν είναι μόνο μια ιστορία αγάπης, αλλά και μια ιστορία για τις μαζικές φυλακίσεις, τη φτώχεια, τον φυλετικό ρατσισμό. Και παρόλο που το μυθιστόρημα κυκλοφόρησε το 1974, αφηγείται μια ιστορία τού σήμερα». (The Washington Post)