360

Ο άνθρωπος που παρασύρεται από ένα ταξί σε µια διάβαση πεζών. Ο µουσικός-συγγραφέας που υποδύεται τον ντετέκτιβ. Η Άννα που υποπτεύεται ότι ο σύζυγός της την απατά. Η ψυχίατρος που αναλύει τα αίτια της µελαγχολίας. Το “Langsamer Satz” του Βέµπερν. Η σερβιτόρα που ο άντρας της ξυλοφορτώνει µετανάστες. Ο Ιάσονας που σπουδάζει Ιστορία. Η ηλικιωµένη που έχει παγιδευτεί στο παρελθόν. Ο εσθονός συνθέτης που δολοφονείται. Όλοι τους µέλη µιας ετερόκλητης ορχήστρας βιρτουόζων της καθηµερινότητας, που γράφουν κύκλους στα πεζοδρόµια της κινούµενης πόλης, κυνηγιούνται ασταµάτητα σαν τους δείκτες του ρολογιού σ’ ένα πλέγµα χρόνων που πλησιάζουν, διακλαδώνονται, τέµνονται ή αγνοούνται, και περιφέρουν τα περισκοπικά τους βλέµµατα τραγουδώντας µε αιχµηρά ρετσιτατίβι ή ακαριαίες άριες την Ανθρώπινη Κωµωδία, τη δική τους επαναλαµβανόµενη ιστορία, παγιδευµένοι στο κέντρο ενός αδυσώπητου ιλίγγου.