Το βιβλίο αυτό παρακολουθεί τις περιπέτειες και τους µετασχηµατισµούς δύο βασικών εννοιών της ανθρωπολογίας: του πολιτισµού και της εθνογραφίας, εννοιών που η αµφισβήτησή τους έχει οδηγήσει την ανθρωπολογία σε κρίσιµη καµπή. Και φαίνεται ότι τα πιθανά µονοπάτια εξόδου από την κρίση θα χαραχθούν αναγκαστικά µέσα από τις δύο αυτές έννοιες, καθώς αυτές διευρύνονται και µεταβάλλονται συνεχώς για να συλλάβουν όσο το δυνατόν πιστότερα και ακριβέστερα την κοινωνική πραγµατικότητα.
Μέσα από αυτή τη διαδικασία σκιαγραφείται ο τρόπος µε τον οποίο η έννοια πολιτισµός συνοµιλεί µε την έννοια κοινωνία και πώς, µέσα από τον διάλογο αυτό, προκύπτουν νέες έννοιες/εργαλεία, όπως πρακτική, λόγος, δύναµη και εξουσία, που επιδρούν άµεσα στον τρόπο µε τον οποίο εφαρµόζεται η εθνογραφία τόσο ως ερευνητική διαδικασία και µέθοδος όσο και ως τρόπος γραφής.
Έτσι, η σχολή της αµερικανικής πολιτισµικής ανθρωπολογίας ανταµώνει µε τη βρετανική σχολή της κοινωνικής ανθρωπολογίας, και οι δύο µαζί συνοµιλούν µε βάση τα στοιχεία που προσφέρει στη συζήτηση αυτή η γαλλική σχολή της εθνολογίας. Το αποτέλεσµα του διαλόγου και των ζυµώσεων αυτών είναι µια αναθεωρηµένη πλέον, πλουραλιστική, ενιαία, πλατιά, κριτική και αναστοχαστική ανθρωπολογία.