Με αυτό το συνοπτικό βιβλίο ο συγγραφέας προσφέρει µια εισαγωγή στο Ισλάµ της Μέσης Ανατολής µέσα από µια ανθρωπολογική οπτική. Προσεγγίζοντας την ισλαµική παράδοση µέσα από τα µάτια των ίδιων των µουσουλµάνων και δίνοντας έµφαση στη δυναµική της ιστορίας και του εκάστοτε κοινωνικού και πολιτικού πλαισίου, αποδοµεί τα προσφιλή σε πολλούς στερεότυπα που αφορούν στο Ισλάµ και στις σχέσεις του µε τη Δύση, αναδεικνύοντας την ποικιλία πεποιθήσεων και πρακτικών που ο ισλαµικός λόγος εµπερικλείει.
Απ’ αυτή τη σκοπιά, η ισλαµική παράδοση αναλύεται τόσο ως ένα ενιαίο θεολογικό δόγµα παγκόσµιας απεύθυνσης όσο και ως ένα σύνολο λόγων και πρακτικών που δοµούνται στην εκάστοτε ιστορική συγκυρία όπως αυτή βιώνεται σε τοπικό επίπεδο. Μέσα από την αξιοποίηση εκτεταµένου ιστορικού υλικού και την ανάλυση πολλών εθνογραφικών παραδειγµάτων από τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, ο συγγραφέας διερευνά βασικές έννοιες της ισλαµικής παράδοσης, όπως τα δογµατικά θεµέλια του Ισλάµ, τον ρόλο των θεολόγων-νοµοδιδασκάλων αλλά και των µουσουλµάνων αγίων και µυστικιστών, το νόηµα πρακτικών όπως η προσευχή, η νηστεία του Ραµαζανιού και το προσκύνηµα στη Μέκκα, καθώς και τη σηµασία των πολιτικών διεργασιών στο πλαίσιο του ισλαµικού εκσυγχρονισµού και του ισλαµισµού σε µια περίοδο εντεινόµενης κρίσης.
Με τη νέα αυτή και αναθεωρηµένη έκδοση της µελέτης του, που περιλαµβάνει και µια πρώτη αποτίµηση της επονοµαζόµενης «Αραβικής Άνοιξης», ο συγγραφέας εισάγει ουσιαστικά την πολιτική και τις τρέχουσες υποθέσεις ως βασικά στοιχεία για την κατανόηση του σύγχρονου ισλαµικού λόγου, σε µια περιοχή του κόσµου που βασανίζεται από εσωτερικές συγκρούσεις και από τη συνάρθρωσή του µε τα ευρύτερα γεωπολιτικά σχέδια ενός νεο-αποικιοκρατούµενου κόσµου.