Είναι ευρέως γνωστό ότι οι σχέσεις Ελλάδας και Τουρκίας διακρίνονται ιστορικά από μια μόνιμη δυσπιστία και εχθρότητα. Οι βαθιά ριζωμένες αντιπάθειες και τα διαδεδομένα στερεότυπα τροφοδοτούνται από μια δραματοποιημένη και εθνικιστικά χρωματισμένη ειδησεογραφική κάλυψη, η οποία παρέχει το πρίσμα μέσα από το οποίο οι δυο λαοί προσλαμβάνουν και ερμηνεύουν ο ένας τη συμπεριφορά του άλλου. Ακολουθώντας μια διεπιστημονική μεθοδολογία, η οποία συνδυάζει νομικά, γεωπολιτικά και ιστορικά εργαλεία, το βιβλίο επιχειρεί με βάση μια εξονυχιστική ανάλυση των διεθνών συνθηκών, των αποφάσεων των διεθνών δικαστηρίων και του παγιωμένου εθιμικού δικαίου να αποσαφηνίσει τα σημεία τριβής στην ελληνοτουρκική διένεξη στο Αιγαίο: το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας, της αιγιαλίτιδας ζώνης, της ΑΟΖ, του FIR, της οχύρωσης των νησιών κ.ά.
Επιπλέον, πραγματοποιείται για πρώτη φορά μια συγκριτική αξιολόγηση των κοινωνικοοικονομικών και περιβαλλοντικών επιπτώσεων των δραστηριοτήτων έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων, καθώς και των προγνώσεων για την εξέλιξη της κλιματικής αλλαγής στην περιοχή. Η Ελλάδα και η Τουρκία αναμένεται να πληγούν από την κλιματική αλλαγή περισσότερο από κάθε άλλη χώρα, πρώτον γιατί η ανατολική Μεσόγειος πρόκειται να γίνει ένα σημείο ανάφλεξης (hotspot) της κλιματικής αλλαγής αλλά και γιατί οι δύο χώρες θα αποτελέσουν την κύρια είσοδο στην Ευρώπη για ένα δισεκατομμύριο πρόσφυγες λόγω των φαινομένων που προκύπτουν από την αλλαγή του περιβάλλοντος μέχρι το 2050.