Παιχνίδι με το σύστημα

Το χρονικό ενός εικοσαετούς προσωπικού αγώνα ενάντια στις παθογένειες του Ελληνικού δημοσίου. Μπορεί άραγε μια χώρα να ελπίζει σε έξοδο από το τέλμα παρακμής, όταν: – μεταξύ άλλων, στελέχη του ανώτατου δημοσιονομικού δικαστηρίου της και σύζυγοι αυτών, Διευθυντής πολιτικού κόμματος του Κοινοβουλίου και η σύζυγός του, Υπουργός και Διευθύντρια του πολιτικού του γραφείου καθώς και υιός Υπουργού λειτουργούν ως καταχραστές δημοσίου χρήματος; – το Ελεγκτικό Συνέδριο, το ανώτατο δημοσιονομικό δικαστήριο, με ευτελή προσχήματα αρνείται επίμονα την εξέταση των πραγματικών περιστατικών και των στοιχείων, λειτουργώντας ως συνήγορος υπεράσπισης διασπαθιστών του δημοσίου χρήματος; – το ίδιο δικαστήριο αρνείται πεισματικά την επιστροφή στο Δημόσιο προκλητικά παράνομων αποζημιώσεων και «χρειάζεται» δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια (2003-2021), για να παραδώσει έναν ημιτελή, μεροληπτικό, σκοπίμως ατεκμηρίωτο και με παιδαριώδη σφάλματα έλεγχο; – διαδοχικοί πρόεδροι του ίδιου δικαστηρίου αδιαφορούν μπροστά σε αδιάψευστα τεκμήρια παράνομων αποζημιώσεων που εισέπραξαν ακόμη και στελέχη ή σύζυγοι στελεχών αυτού; – ένας απλός διοικητικός υπάλληλος εξαναγκάζει επί σειρά ετών το ανώτατο δημοσιονομικό δικαστήριο σε ουσιαστική ακύρωση ή σε διαδοχικές διορθώσεις εκθέσεων κατασταλτικού ελέγχου, καταδεικνύοντας έτσι την πλήρη αναξιοπιστία του; – δικαστικό Συμβούλιο Εφετών αγνοεί προκλητικά πλήρως στοιχειοθετημένη παραπεμπτική Εισαγγελική πρόταση για κατηγορηθέντες επί σωρεία κακουργηματικών πράξεων εις βάρος του Δημοσίου και εκδίδει απαλλακτικό Βούλευμα χωρίς τον παραμικρό έλεγχο του αποδεικτικού υλικού της δικογραφίας, με μοναδικό κριτήριο την παντελώς αόριστη και ατεκμηρίωτη επίκληση της καλής πίστης; – αλλεπάλληλες ηγεσίες του Yπουργείου Οικονομικών στην καλύτερη περίπτωση ολιγωρούν ή, στη χειρότερη, υπονομεύουν τις προσπάθειες για ανάκτηση παράνομων αποζημιώσεων και για έλεγχο όσων ευθύνονται για αυτές; Μπορεί όλα τα παραπάνω να λειτουργούν ανεξάρτητα και όχι διάλληλα; Αυτά είναι κάποια από τα ερωτήματα που ανακύπτουν μέσα από την ανάγνωση αυτού του χρονικού και των αδιάσειστων τεκμηρίων που το συνοδεύουν. Ο αναγνώστης μπορεί να οδηγηθεί σε ασφαλείς απαντήσεις και να αντιληφθεί το εύρος φαινομένων που στιγματίζουν το ελληνικό κράτος από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα. Τίποτα δεν είναι τυχαίο και, παρά την πρόσφατη επώδυνη χρεοκοπία, η ιστορία της χώρας μοιάζει να επαναλαμβάνεται. Πού πάει η Ελλάδα; Πού πάμε όλοι μαζί;