Εκδοχές πολέμου 2009-2022. Μια συζήτηση με τον Γιώργο Κουβαρά για το παρασκήνιο της οικονομικής κρίσης και όσα ακολούθησαν

Η δεκαετία 2009-2019, η λεγόμενη δεκαετία της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων, δεν τελείωσε. Έχει την ιδιορρυθμία να εισχωρεί στην περίοδο που ακολουθεί, η οποία δεν σηματοδότησε ποτέ την επάνοδο στην κανονικότητα, καθώς η κρίση με τις πολλαπλές μορφές της έχει καταστεί πλέον συστατικό της κανονικότητας. Μιας κανονικότητας μετανεωτερικής και αρχαϊκής ταυτοχρόνως. Μιας νέας πραγματικότητας που κοιτάζει ως Ιανός προς το μέλλον αλλά και προς το παρελθόν.
Η μετάβαση αυτή από κρίση σε κρίση, η αλληλουχία και η διασύνδεση των κρίσεων, η διαρκής επικαιρότητα της οικονομικής κρίσης ή μάλλον των διαρθρωτικών ζητημάτων που συνδέονται με την οικονομική κρίση ήταν ο ουσιαστικός λόγος για τον οποίο αποδέχθηκα την επίμονη και καλά τεκμηριωμένη πρόταση του Γιώργου Κουβαρά να οργανώσουμε αυτή τη μακρά και συνολική συζήτηση. Αυτά που λέω απαντώντας στις ερωτήσεις του συγκροτούν τη μαρτυρία μου για την κρίσιμη περίοδο 2009-2019.
Το βιβλίο προσπαθεί να τοποθετήσει δύσκολες πολιτικές επιλογές που έγιναν υπό ασφυκτική πίεση και υπό συνθήκες υπαρξιακής εθνικής κρίσης στα ευρωπαϊκά και διεθνή συμφραζόμενά τους και στον ορίζοντα του μακρού ιστορικού χρόνου που ήδη τον χρωματίζει η πανδημία και ο πόλεμος, η Λερναία Ύδρα της Ιστορίας.

Είχα χαρακτηρίσει την οικονομική κρίση τον «πόλεμο της γενιάς μας». Αμέσως μετά, η πανδημία εμφανίστηκε και εξελίσσεται ως υγειονομικός και επιστημονικός «πόλεμος» με ασύμμετρο αντίπαλο τον κορονοϊό. Μετά από δύο πολέμους με τη μεταφορική έννοια του όρου εμφανίζεται ο πόλεμος στην Ουκρανία με την πιο αρχαϊκή και βάναυση μορφή του. Ένας πόλεμος κατά κυριολεξία, με διαστάσεις που ακόμη δεν έχουν καταστεί εμφανείς στο σύνολό τους. Πρόκειται συνεπώς για «εκδοχές πολέμου», μεταφορικού και πραγματικού, που καλύπτουν την περίοδο 2009-2022″.  Ευάγγελος Βενιζέλος