ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΠΥΡΟΤΕΧΝΗΜΑΤΩΝ ΝΟ 5:Ο ΤΑΥΡΟΣ ΠΟΥ ΕΠΑΙΖΕ ΠΙΠΙΖΑ

Μία και μόνο φορά παρακολούθησα ταυρομαχία. Δε θα ξεχάσω την πανηγυρική ατμόσφαιρα της αρένας, δε θα ξεχάσω τις ιαχές, τον ενθουσιασμό, την έξαρση και αγαλλίαση του πλήθους. Μα αυτό που έμεινε ανεξίτηλο στη μνήμη μου είναι το αίμα και τα γαρίφαλα. Το αίμα του ταύρου στην άμμο και τα γαρίφαλα με τα οποία έραινε το πλήθος τον ταυρομάχο.Αν και είναι δύσκολο να ξεριζωθούν έθιμα βαθιά ριζωμένα στην ιστορία ενός λαού, είθε οι ταυρομαχίες να έχουν την ίδια τύχη που είχαν το κυνήγι της αλεπούς στην Αγγλία, οι θλιβερές παραστάσεις δαρμένων αρκούδων που «χόρευαν» στα πανηγύρια της χώρας μας, οι κοκορομαχίες, οι κυνομαχίες και άλλες συνήθειες βασανισμού ζώων για την απόλαυση και διασκέδασή μας. Ευγένιος ΤριβιζάςΜια άσπρη αγελάδα με ροζ μουσούδα και μια καφετιά βούλα στη ράχη επισκέπτεται ένα πρωί τον ξακουστό ταυρομάχο Ελ Πεπόλδο ντε Θαλούθας ντε Βερέγγας ντε Βεράντας*, την ώρα που ντυμένος με την χρυσοκέντητη στολή του παίρνει το πρωινό του. Από το ένα μάτι της αγελάδας στάζουνε δάκρυα πόνου και από το άλλο δάκρυα απελπισίας.Ποια είναι αυτή η αγελάδα; Από πού έρχεται; Τι την βασανίζει; Θα καταφέρει να πείσει τον ταυρομάχο να ματαιώσει τη μεγάλη ταυρομαχία**; Θα μάθει ο μελλοθάνατος ταύρος να παίζει πίπιζα; Και τι θα απογίνουν τα τρία χαριτωμένα μοσχαράκια; Θα ζήσουνε ευτυχισμένα ή θα καταντήσουνε χοτ ντογκ;Μια ιστορία που διαδραματίζεται στη θρυλική Ισπεπονία και που θα πείσει όλους τους διάσημους ταυρομάχους του κόσμου να αλλάξουν αμέσως επάγγελμα.