Ο γορίλλας του δολοφόνου

Είναι νύχτα στο λιμάνι της Λισαβόνας.
Το λιγοστό φως των φαναριών ίσα που καταφέρνει να διώχνει εδώ κι εκεί το σκοτάδι. Στις σκιές τρέχει ένας άντρας: αγωνίζεται για τη ζωή του. Το όνομά του είναι Αλφόνς Μόρρο και κρύβει ένα μυστικό· ένα μυστικό που πανίσχυρες δυνάμεις θέλουν να κρατήσουν κρυφό με κάθε κόστος.
Ο διώκτης του τον πλησιάζει. Και τον προλαβαίνει. Όλα τελειώνουν πολύ γρήγορα. Ο Μόρρο πέφτει απ’ την προκυμαία και εξαφανίζεται στα σκοτεινά νερά του ποταμού Τάγου.
Σύντομα το νέο μαθαίνεται· έγινε φόνος. Αλλά μαζί κυκλοφορεί και μια φήμη τρομακτική: πως στα στενά και τα σοκάκια του λιμανιού κρύβεται κάποιος τρελός, διψασμένος για αίμα…
Ο γορίλλας του δολοφόνου.

«Μα ποια είναι, επιτέλους, η Σάλλυ Τζόουνς, αυτός ο περιβόητος γορίλλας του δολοφόνου; Πρώτα απ’ όλα, είναι μια αξιαγάπητη ηρωίδα, που σου αφηγείται με απλότητα και σεβασμό τις περιπέτειές της, που τρελαίνεσαι να την ακολουθείς στις διάφορες επιτυχίες και κακοτυχίες της. Είναι όμως και ένας γορίλλας εξαιρετικά ιδιαίτερος: καταλαβαίνει τη γλώσσα των ανθρώπων, τη διαβάζει και τη γράφει, παίζει σκάκι, διορθώνει μηχανές όλων των ειδών, επισκευάζει μουσικά όργανα, γίνεται συγκυβερνήτης αεροπλάνου και κατάσκοπος του μαχαραγιά, και φυσικά ντετέκτιβ που ερευνά τον φόνο του Αλφός Μόρρο.
Πάνω απ’ όλα όμως, είναι ένα πλάσμα με περισσότερη ανθρωπιά κι από τους ανθρώπους, που δεν το βάζει κάτω ποτέ.»
Κική Χατζοπούλου, συγγραφέας

«Το βιβλι?ο του Βεγκε?λιους ε?χει κα?τι απο? τη γοητει?α κλασικω?ν του παρελθο?ντος – κα?τι απο? το κλι?μα και το υ?φος του Ιουλι?ου Βερν, του Χε?νρυ Ρα?ιντερ Χε?ιγκαρντ, του Ρο?μπερτ Λου?ις Στι?βενσον. Εκει? α?λλωστε παραπε?μπει και η ελκυστικη? ασπρο?μαυρη εικονογρα?φηση του συγγραφε?α, στο πνευ?μα των μεγα?λων της περιπε?τειας του 19ου αιω?να που σαγη?νευσαν τη φαντασι?α ενηλι?κων και ανηλι?κων».
Μάρκος Καρασαρίνης, ΤΟ ΒΗΜΑ

«Και γεννάται το ερώτημα: μπορεί η λογοτεχνία, βαδίζοντας στα χνάρια της επιστήμης, να αποφανθεί για το βαθύτερο νόημα των πραγμάτων; Μπορεί, στην προκειμένη περίπτωση, να γνωρίσει καλύτερα ο άνθρωπος τον εαυτό του μέσα από τον λογοτεχνικό καθρέφτη ενός εξανθρωπισμένου γορίλλα; Ίσως και να μπορεί διαβάζοντας το βιβλίο…»
Γεωργία Γαλανοπούλου, ΤΑ ΝΕΑ