ΠΟΥ ΠΗΓΑΙΝΕΙ Η ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ; – ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΚΡΙΣΕΩΝ

Η εικόνα τουμέλλοντος της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας δεν εμπνέει αισιοδοξία. Οι υποδομές της χώρες, οι χώροι κοινωνικής μέριμνας και ευθύνης – από τα νοσοκομεία ως τα σχολεία – εμφανίζουν σημάδια εγκατάλειψης που οδηγούν σε εκφυλισμό. Το δημόσιο σκεβρώνει. Δεν είναι της μόδας. Εγκαταλείπεται. Οι φυσικές καταστροφές επαναλαμβάνονται σε βαθμό που πλέον έχουν γίνει μια μόνιμη έκτακτη ανάγκη. (…) Κλιματικοί πρόσφυγες πλέον από την ίδια τη χώρα. Άνθρωποι που φεύγουν. Brain drain μνημειωδών διαστάσεων από την αρχή της ελληνικής κρίσης ως σήμερα. Την ίδια στιγμή η ελληνική οικονομία φωνάζει για εργατικά χέρια στον πρωτογενή τομέα, την κατασκευή και τον τουρισμό, αλλά δεν υπάρχουν. Η αγοραστική δύναμη κατακρημνίζεται και μετά διερωτόμαστε γιατί οι άνθρωποι φεύγουν. Η Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία γιορτάζει τα πενήντα της χρόνια κουρασμένη και διόλου ελκυστική. ΟΙ θεσμοί λογοδοσίας ατροφούν. Ο κοινοβουλευτικός έλεγχος αδρανοποιείται. ΟΙ ανεξάρτητες αρχές – άλλοτε η μεγάλη υπόσχεση – σιγάζουν όταν κάνουν την δουλειά τους διότι είναι ενοχλητικές. Η δικαιοσύνη ασθμαίνει σε βαθμό αυτοακύρωσης. Το έλλειμα πλουραλισμού στον τύπο είναι ντροπιαστικό. Οι υποκλοπές θέλουν να δείχνουν κανονικότητα. (…) Μας φαίνεται κανονικό άνθρωποι να είναι κλεισμένοι σε «δομές» για πρόσφυγες στα νησιά. Όπως πριν πενήντα χρόνια ήταν οι εξόριστοι στα ίδια περίπου νησιά. Οι ηθικοί και πολιτικοί φραγμοί αμβλύνονται σε βαθμό εγκληματικό. (…) Πώς λοιπόν η κλιματική αλλαγή, που έχει γίνει ήδη κλιματική κρίση , οξύνει τις κοινωνικές ανισότητες. Πώς χωρίς ενεργειακή και κλιματική δικαιοσύνη δεν απειλείται απλώς η φύση, αλλά η δημοκρατία. (…) Πώς οι κοινωνικές ανισότητες, ροκανίζουν τα εύθραυστα θεμέλιά της κουρασμένης δημοκρατίας σε μια κοινωνία που πλέον νιώθει ενδημικά τη φτώχεια. Αρά λοιπόν, δεν συζητάμε για τρία θέματα . Δεν συζητάμε δηλαδή για το κλίμα , την οικονομία – εργασία και την δημοκρατία – θεσμούς. Συζητάμε για ένα σύνολο ζητημάτων, ένα ενιαίο πολιτικό επίδικο, που συγκροτεί κατ΄αναγκη ένα ενιαίο