Σαν μυθιστόρημα (νέα έκδοση)

Τώρα τό ?χεις καταλάβει: μόνο ?ν κάνεις τή ζωή σου μυθιστόρημα κοιτάζοντας τόν ?λλον σάν νά ?τανε ? ?αυτός σου καί τόν ?αυτό σου σάν νά ?ταν ?λλος, ?νακαλύπτεις τή σκληρή ?λήθεια τ?ς ζω?ς σου. Ναί, ε?ναι παράξενο, μά τώρα πιά τό ξέρεις: μόνο ?ν δε?ς τή ζωή σάν μυθιστόρημα, ?γγίζεις τόν κρυφό πυρήνα τ?ς ζω?ς.
Νά τί ?ποκαλύπτει, ?σο γράφεται, το?το τό βιβλίο στόν συγγραφέα του. ?να πρωτότυπο βιβλίο, γιατί, ?ν? ξεκινάει ?ς α?τοβιογραφ?α, μεταμορφώνεται ?ξαρχ?ς σέ μυθιστ?ρημα, καθ?ς ? ?φηγητ?ς σχηματίζει μέ τ?ν πρ?ωρα χαμένο ?δερφ? του ?να διπλ? μυθικ? σ?μα – τ? Δίκωλον. ?τσι, ? ?φ?γηση καταδύεται στή συλλογικ? μνήμη μι?ς ο?κογ?νειας καί μι?ς χώρας, χτίζοντας τ? βιβλίο πάνω σ’ ?να θεμελιακό θέμα –τ? ?διο καί τ? ?λλο– σέ ?ναρίθμητες παραλλαγές: ζωή καί θάνατος, νεκρός καί ζωντανός, ?γ? καί ο ?λλος, μέσα καί ?ξω, σπίτι καί πόλη, ο?κογ?νεια καί κόσμος, ?δ? καί ?κε?, παρόν καί παρελθόν, μύθος καί ?στορ?α. ?μβληματικό παράδειγμα: ? ?λλάδα καί ? Ε?ρώπη, ?δωμένες στήν ?ναγκαία ?σο καί αντιφατική τους σχέση, μέσ? ?πό τήν ?ποία ? ?ναγνώστης θά ?ναγνωρίσει βασικές ?ψεις τ?ς ?στορ?ας το? ε?κοστο? α?ώνα, ?λλά καί τόν μύθο τους, ?πως τόν βιώνουν ο? ?ρωες. Καί, στό βάθος τ?ς ε?κόνας, τά μεγάλα ?παρξιακά- ?ντολογικά ?ρωτήματα πού μ?ς βασανίζουν ?λους – ?ρωες, συγγραφέα και ?ναγνώστη: Ποιός ε?μαι; Ποιό ε?ναι τό σύμπαν μέσα στό ?πο?ο ?ναδύθηκα; Καί π?ς μπορ? νά μοιραστ? μέ τόν ?λλον ?νθρωπο τό σύμπαν πού κρύβω μέσα μου; Δέν ε?ναι τυχα?ο ?τι τό βιβλίο, πού ?ρχίζει μέ τήν τραγική ?πουσία-παρουσία ?νός νεκρο?, τελειώνει μέ τή γέννηση το? ?ρωτα – ?ρα μέ τήν κατάφαση στή ζωή.

«?να μνημει?δες καί ?κπληκτικό βιβλίο. […] Σέ κάνει νά σκέφτεσαι τόν Προύστ, τόν Τζόυς [καί] ?λλες προστατευτικές σκιές, τόν Σαίξπηρ, τόν Καλντερόν. […] Α?τό δείχνει πόσο ε?ρωπαϊκό ε?ναι το?το τό μυθιστόρημα».  Sebastien Lapaque, Le Figaro litteraire
«?ς συλλογιστο?με το?το τό μυθιστόρημα τή στιγμή πού ο? δυτικές κοινωνίες γνωρίζουν μιά κατάρρευση τ?ν συλλογικ?ν θεσμ?ν τους». Christophe Premat, Sens public, International Web Journal