ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗΣ ΠΟΛΗΣ

Με αφετηρία τη θεώρηση [thesis] της Μεσογειακής Πόλης ως κυρίαρχο αναφορικό και ερμηνευτικό πλαίσιο για την ιδιαιτερότητα της ελληνικής αστικοποίησης στη διεθνή βιβλιογραφία, το βιβλίο αυτό εξετάζει τους μετασχηματισμούς της συζήτησης για την ελληνική πόλη, αλλά και τις αλλαγές στις διαδικασίες και στις δυναμικές που συνθέτουν την ελληνική αστικότητα [urbanism]. Ζητούμενο αποτελεί η χαρτογράφηση της ιδιαίτερης πορείας της ελληνικής πόλης σε μια κρίσιμη περίοδο κατά την οποία καταγράφονται σημαντικές μεταβολές στις συνθήκες ανάπτυξης των ευρωπαϊκών πόλεων, στο πλαίσιο της αστικής διακυβέρνησης, αλλά και στους προσανατολισμούς της αστικής πολιτικής. Ο συσχετισμός της εγχώριας συζήτησης με το αντίστοιχο ευρωπαϊκό πλαίσιο διατρέχει όλη την ανάλυση και αποτελεί κεντρικό άξονα της διερεύνησης, καθώς τόσο οι κυρίαρχες χωρικές σχεδιαστικές κατευθύνσεις όσο και οι πολιτικές επιλογές για το μέλλον της ελληνικής πόλης, αντλούν απροβλημάτιστα και επηρεάζονται άμεσα από τις τάσεις και τις εξελίξεις που εμφανίζονται στο ευρωπαϊκό πεδίο. Η διερεύνηση διεξάγεται με επίκεντρο την Αθήνα ως μήτρα αφομοίωσης αλλά και αμφισβήτησης των πολιτικών από τον διεθνή χώρο στο εγχώριο πλαίσιο. Συνάμα, η Αθήνα κατέχει κυρίαρχη θέση στο ελληνικό αστικό φαινόμενο και τις δυναμικές της αστικοποίησης σε όλο το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, με χαρακτηριστικές και ιδιαίτερες πτυχές που σχετίζονται με τη μητροπολιτική κλίμακα. Το περιεχόμενο του βιβλίου συγκροτείται από τρεις αλληλοσυμπληρούμενες θεματικές που αναπτύσσονται σε ξεχωριστά κεφάλαια και συνιστούν παράλληλες αναγνώσεις/διερευνήσεις της ελληνικής αστικής συνθήκης. Αυτές είναι ο τύπος της αστικής διακυβέρνησης και οι κατευθύνσεις της επιχειρούμενης νεοφιλελεύθερης ανακλιμάκωσης των τοπικών ρόλων και αρμοδιοτήτων, το πεδίο της αστικής πολιτικής όπου διατυπώνονται οι προθέσεις της μελλοντικής ανάπτυξης και το πρότυπο του σχεδιασμού και της ρύθμισης του χώρου. Το χρονικό πλαίσιο αναφοράς είναι αυτό των τελευταίων τριών δεκαετιών.